Ja een tekst....dat 2 kanten nu heeft zie ik...
Het begon als een heel leuk en gezellig iets...
Die gene die dat tegen mij zij..
Gezellig een tijd gekletst over 2 dagen.
Dat er dingen waren die we in elkaar herkende.
Ik zei hem, teksten die jij op je wall zet had ik zelf kunnen schrijven.
Daarover in gesprek geraakt.
En zo steeds meer steeds zien dat we wel op de zelfde pagina van een boek zaten van een boek!
Dat we t zelfde dachten over dingen in 't leven.
Zo leuk om over van alles en nog wat te praten, fijn om te horen dat je niet voor gek wordt verklaard maar dat je zo eens gewoon echt je mind kan uitspreken wat je echt over dingen denkt...
En dan een reactie horen die daar viloos op aan sluit!
Ja sommige zeggen dat 't dan wel is of je in een spiegel kijkt!
Voelt goed vertrouwd...
Maar waarom kan dat zo bedreigend overkomen op en ander die je zo lief hebt....:(
Toen ik mijn lief vertelde dat ik een man had leren kennen op FB die gezellig wat kwam drinken om zo eens face to face te kletsen, omdat typen dan ook niet alles is....
Ja,helaas dat is toen niet door omstandigheden door kunnen gaan.
Nou dan gezellig ff bellen om te kwebelen.
Was heel gezellig hoe snel dan een uur voorbij is.....
Maar toen ik dat vertelde aan mijn lief.....schot dat in 't verkeerde keelgat!
Hoe..? Ik wil hem zo graag begrijpen.
Even later, (nadat hij mij had meende gedeelt dat ik hem pijn had gedaan )
Dat hij 't jammer vondt dat ik deze aandacht of tijd dan niet liever in onze eigen relatie wou investeren! Dat hij daar moeite mee had!
Maar als ik daar de behoefte aan had. Dat ik dat dan maar Moest doen!
Maar ik moet nu moeite doen om me daar in te vinden.....???
Want nu komt 't op mij over, of ik hem te weinig aandacht geef!
Wat volgens mij niet 't geval is.
Want ik pak de tijd die in mijn gesprekken met de nieuwe contact heb gestoken toch niet bij hem weg!?
Ik heb toch nog meer tijd en energie die ik dan weer aan mijn lief kan geven.
Ik kreeg er juist energie vanom gezellig ff zo te mogen kletsen!
Maar nu voel ik me...of de lucht uit me geslagen is....
Ik ben gestraft voor iets ergs!
Maar die bij mij niet past in mijn vrije liefde lifestyle...
Want ik zit niet in een monogame relatie vast!
Komt mss hard aan maar zo is 't wel!
Ik ben niet aan mijn lief vast geplakt!
Want hij heeft ook nog een hele lieve vriendin. En is heel goed bevriend met een bizondere dame.
Ik heb nu t gevoel dat mij dit ontnomen wordt!
Mn eigen man heeft er geen probleem mee. Hij was er allebei keren gewoon bij dat ik met hem aan t bellen was...
En mn meisjes ook ff nieuwsgierig vragen...wie is dat mama?
Want ze zullen vast gehoord hebben hoe trots ik over hun heb vertelt! Xxx
Maar daar was mijn polylief niet bij,want als hij hier is wil ik aandacht ook aan hem kunnen geven....
Nu.....ja....wat doe ik nu verder....
Ik hou zoveel van mijn polylief....
Maar is dit mogen leven vanuit vrijheid...?
Ik voel mij nu geremd!
Ik voel me nu of ik op mn tenen moet lopen om hem maar niet weer pijn te doen!
Dat engeltje en duiveltje zitten nu zo weer in mn hoofd in gevecht!
Dit voelt niet goed!
Maar hoe precies moet ik hier nu weer mee om gaan!
Heb toch nu al meerdere keren in de armen van mn man uit gehuilt!
Mijn steun en toeverlaat, van waar uit ik veilig mag groeien en zelf mag beslissen wat ik verder zou willen doen!
Dan begint t gevecht weer van je hoofd en je hart.
Mn hart! E! Wat is dit nu mogen leven uit vrijheid!!
Is t niet deze man waar ik nu wil mee kennis maken, de volgende wel weer waarvoor ik dat dan weer moet doen!
Moet ik mezelf dan nu maar gaan afzonder van mannen omdat ik nu tochal een lieve man en lieve polylief heb!
Zo! Nu mag ik niet meer hoor!
Nee! Dit voelt fout!
Ik voel me nu afgeremd om niet te mogen leven zoals ik wil!
Ik wil me niet meer geremd voelen!
Dus moetenwe dit 1e uitpraten. Voordat er te grote misverstanden onstaan en ik echt mn polylief kwijt raak....die ik nu toch al zowat bijna 2 jaar lief heb....en lief en leed mee gedeeld heb....
Want ik wil weten wat hier dan achter zit....wat zijn beweegredenen zijn....'t
Is hij bang mij kwijt te raken...
Is hij onzeker...
Is hij jaloers....
Het liefste kroop ik nu ergens heel ver weg in zijn armen om te kijken in hem voor de antwoorden....😔
maar dat is even geen optie.
Want er is nu wat beschadigd wat eerst herstelt moet worden,voordat mn hoofd weer daar aan kan toegeven. Dat ik dat met een gerust hart kan doen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten