vrijdag 25 september 2015

The past does NOT equal the Future!

Dit is een mooie Qoute van Anthony Robbins.
Het betekent vrij vertaalt, Het verleden staat niet gelijk aan de toekomst!
Daarmee wil hij zegen dat gebeurtenissen uit je verleden, heel anders kunnen zijn in je toekomst!

Dat heb ik dus nu ook mee gemaakt....
Mijn lief was op mijn verjaardagsfeestje een vriendin van mij tegen gekomen.
En eigenlijk vonden ze elkaar wel heel erg leuk!
Ja en dat mag ook in polyamorie, want het is letterlijk vertaalt "meer liefde"
Ook al wil dat niet altijd dat meteen zo voor iedereen die er bij betrokken is ook zo zijn!



Want deze ervaring was me al een paar keer gebeurt ondertussen in mijn poly leventje....
En telkens weer liep 't mis, voor mij....
En Qoute uit een heel vroeger blogje staat "Mijn lief is verliefd" op een ander dan wel te spreken.
En in 't verleden betekende dat voor mijn situatie en mijn persoontje dan, dat ik telkens dan aan 't korste eind trok!
Ik werd dan aan de kant gezet voor de nieuwe vlam....

Dus toen ik echter een dag later, begon te zien of door te hebben dat mijn lief en mijn vriendin elkaar heel erg leuk vonden, ging er een stemmetje in m'n hoofd af van "daar gaan we weer!!!"
en zo ging ik door dat panische paniek receptoortjes in mijn hoofd er alweer van uit dat het weer op z'n eindjes begon te lopen....
Ik zag 't alweer helemaal voor me, de gebeurtenissen uit mijn verleden aan m'n ogen voorbij trekken.... mijn roze wolkje veranderde in een donder wolk!
Waar dan de klap terug op aarde toch hard weer aan kwam!
Nou, leuk verjaardag's kadootje dacht ik al....

Zonder dat mijn lief 't door had, wat er nu in mijn hoofd af ging.
Nam ik afscheid en vertrok met m'n man en kinderen.
Want ja, je leven gaat daarna ook gewoon door...
Ik ging met hun toen na de rommelmarkt uit eten nog om de verjaardag samen te vieren.

Ik zette m'n gedachtes zo goed als mogelijk aan de kant.
Dat kwam nu later wel weer.....
Maar later ja..... ging 't toch malen en zeker toen 't punt kwam dat m'n lief 't kwam vertellen.
Dat hun op date gingen....
Maar het was voor allemaal niet gemakkelijk.....
Niet voor mij of m'n man, maar ook m'n lief en vriendin was dit een hele nieuwe situatie.

Ja, hoe ging ik dit nu aanpakken, bespreken....
Was best wel een moeizaam gesprek, over hoe 't nu verder moest gaan...
Want hij kon ook niet ontkennen dat hij haar niet leuk vond!
En zei wou ook heel graag een kans om te kijken wat er nu was....
Moeizame dagen of nu ondertussen een paar weken zijn voorbij getrokken....
Veel praten......
Veel huilen toch ook....
Want hoe gingen we dit nu dan aanpakken.....
Wat een geworstel en gepas, van waar kunnen we dan in 't hele geheel wat nu bestaat toch nog wat ruimte maken voor een nieuw persoon!

Want mijn lief verdient dan toch ook om meer liefde te mogen ontvangen.
En achter zijn gevoel voor haar te komen, wat zij er dan mee kunnen doen!
Hoe krijg je dan toch op dat moment je hoofd leeg om eigenlijk dan onpartijdig te kunnen praten....
Ik wou dat ik zo'n knopje in m'n hoofd had dat je gevoel dan voor even kan uit zetten!
Zodat je eerst de situatie kan neer leggen zoals die is, vandaar uit dan verder te kunnen gaan kijken wat de opties zijn!

Maar nee hoor!
De eeuwig durende strijd lijkt 't dan wel! "Je hoofd en je hart!'
My brain has no heart, and my heart has no brain!
Hoe volg je toch je hart er dan in, zodat je je hoofd wel er in mee kan nemen.....???
dat zijn toch telkens weer keiharde en moeilijke levenslessen....

Waar vindt ik het vertrouwen, de houvast, de kracht of steun om toch weer verder te kunnen gaan!
Want opgeven is geen optie voor mij!
Wat ik nu heb, geef ik niet zonder gevecht op!
Maar is t wel mijn gevecht om te vechten, dacht mijn hoofd.....???
Ik ben dan steeds vorige keren buitenspel gezet......
Had ik er niks meer over in te brengen, net of mijn gevoelens er geen inbreng meer over kregen....
Vorige keren wouden mijn poly partners toen '' t gevecht niet aan gaan....
Nee, ik bleef achter..... en m'n man mocht dan zijn vrouw weer in brokstukken bij elkaar rapen....

Maar toen ik 't met hem over had bleek ik voor hem wel een inbreng te hebben.
Hij zit er nu zelf ook middenin!
En had niet voor mogelijk gehouden dat 't zoooooo moeilijk kon zijn.
Om tussen twee vrouwen nu in te staan, die beide een relatie met hem willen....
Ja, daar speelt z'n onzeker persoontje ook weer parten, hoe kan je met 't beetje zelfvertrouwen wat je dan hebt toch de moed bij elkaar rapen om er ook echt mee aan de slag te willen gaan!

Ik vond 't zelf al een hele verademing dat ik hem niet al nu kwijt was!
Maar toen begon 't allemaal......Ik had 't ook nog nooit zo ver mee gemaakt, en Nu!....???
onzekerheden, panische stemmetjes in je hoofd.... maar gelukkig ook stemmetjes die je moed in willen spreken....
Het is dan alleen maar welke is er meer, wat geeft de opperhand of doorslag!
Aan welk stemmetje ga je toegeven!....???

Door dus heeeeeeel veeeeel praten, toch een weg willen banen in dit poly doolhof!
Welke kant willen we er mee op?
Het leek wel of we alle drie een andere kant op wouden!
toch dapper mijn lief volgen, flexibel willen zijn....
Om hem niet uit 't oog te willen verliezen....
Maar wat is dan flexibel zijn..... Hoeveel van mijn eigen verlangens en behoeftes durf ik er in mee te nemen.....???
Wat een wikken en wegen. En mijn lief als een soort weegschaal die er tussenin staat!
Met mij aan de eene kant en m'n vriendin aan de andere kant....
Zo leggen we beide in de schaal wat wij graag willen met hem.

Maar hij zelf dan!....??? waar kan hij dat kwijt. of erbij leggen....
Want wat hij dan wil, weegt dat dan niet net zo zwaar!
Of toch net wat zwaarder....???
Want 't is wel Zijn leven!
Is dit weer een zware levensles voor hem, om zo op te leren komen voor wat Hij wil!...
Hoe ziet hij de dingen, in welke perspectief.... misschien wel 't lijstje van wat wil ik wel en wat wil ik niet!....
Welke kant wordt dan langer, of wat geeft meer doorslag....???
Erg moeilijk allemaal..... Hoeveel water ben je bereid bij de wijn te doen....???
En blijft de wijn dan nog wel drinkbaar voor jezelf en de andere!

Dat zijn nu dus de bijltjes waarmee wij nu hakken.....
En waar er gehaakt wordt vallen spaanders....
Maar er worden dan ook wel al wat knopen door gehakt!
Maar er blijven nog genoeg knopen over, om te volgen hoe we die nu uit de knoop kunnen halen...

Hoe moeilijk 't ook echt soms voor mij is... want dit is toch Mijn blogje ;)
Ik raap ook al mijn moed en gegeven opties stevig bij elkaar!
Zodat ik toch nog heel fijn mijn lief kan vastpakken en samen dan gaan proberen er een mooie geheel van te maken, waar we dan misschien allemaal weer mee verder kunnen gaan!
Maar mocht iemand nog ervaringen of tips hebben over Hoe! we dit dan misschien kunnen gaan aanpakken bespreken of bekijken, dan zijn die meer dan welkom!

Maar dit laat mij dan wel weer zien, hoe een speciale lief ik nu weer heb!
Mijn mannetje, die WEL! durft 't gevecht aan te gaan.
Ik vindt je SUPER mijn lief! en ik hoop dat ook jij de kracht gaat vinden.
En wij door deze situatie er weer sterker uit gaan komen.
Want ik hou zoveel van jou! nu nog meer dan ooit!
Want jij bent de lief die bleef! :D XXX
En dat maakt jou zo Speciaal in mijn ogen!!!

Maar hoop ook, dat dit niet mijn vriendschap met m'n vriendin gaat kosten.
Gelukkig heeft ze mij dan ook wel al een beetje getoond, dat ze nog mijn vriendin is.
En ik hoop dat zei zo toch ook een beetje meer liefde in haar leven mag krijgen. Want ik hoop dan toch dat we 't elkaar dan ook gunnen, om deze speciale man beide in ons leven te mogen hebben.
En dat onze vriendschap niet hierdoor stuk gaat maar ook sterker er van wordt!

xxx Knuffel van een engeltje xxx
Dat even helemaal in de knoopt zit, maar er met de liefde en steun en kracht er hopelijk snel weer uit is...








Geen opmerkingen:

Een reactie posten