.....

Hoe? Hoe moet je nu iets loslaten waar je nu meer als een jaar zo intensief van hebt gehouden en nu in eens voor altijd veranderd is... Ja de kogel is door de kerk.
En ik stond aan 't korste verwachte eind. Hij gaat met haar wat monogaams opbouwen.
Ik wil hem niet kwijt uit mn leven. ook al heb ik tegen de vorige gezegt dat ik ze nooit meer wil zien!
 Want als ik boos ben of je doet me pijn. Dan komt 't Sadiste Valse Kreng naar voren.

Than I want to kick, where it HURTS!!! 

Dat ik Je net zoveel pijn wil doen, als dat ze mij hebben gedaan. Ik ben dan ook Gemeen Rigoureus en zonder spijt!
Kan me niet schelen wat je dan denkt. NIKS!!! maakt dan niet meer uit als ik uit ben op WRAAK!!!

Ik heb 't meerdere keren gedaan waar ik niet trots op ben, dat ik tegen mezelf zeg, hoe heb je dat nu kunnen doen. Of wat word je hier nu beter van. Maar t is mijn innerlijke overlevings mode.

Ik ben ook geen Heilig Boontje. Al denken dat sommige wel, die mij een beetje kennen,
Maar ze leren eerst 't engeltje kennen en als ze me dan beter kennen dan t speelse bengeltje.
Mocht je me dan weer beter leren kennen dat 't Duiveltje voor wat stoute dingen.
Maar je krijgt me niet snel zo dat je me echt pijn doet. Maar als dat dan ook gebeurt.
Bukkle UP! Because if you take this angels her wings, She is going to step on her Broomstick and come after you. En B*tch is dan nog licht uit gedrukt voor de gemene ijskoningin die ik dan kan zijn.
Dat ik er zelf soms bang van word wat er dan allemaal door mn hoofd gaat. Ik ben dan Radicaal.
En maakt me dan niet uit wat 't voor gevolgen voor je heeft!

Maar hoe moet ik nu iemand zoveel pijn gaan doen, waar ik nog zoveel van hou, ook al weet ik nu dat 't nooit!! meer zo gaat zijn....
Ik ben bang voor wat voor gemene streken ik misschien weer ga leveren.
Ik ben bang voor alles wat ik hem ga zeggen, wat hem gaat kwetsen.
Ik ben BANG om hem helemaal te moeten missen in mijn leven.

Want ik mag dan wel de troostprijs hebben gekregen van zijn vriendschap, maar moet hij mij nu eerst nog worden geleerd hoe ik dat ga doen. Ik heb geen idee????
Want die voor hem Heb ik de deur gewezen zo tegen gepraat gekrengt, een brief geschreven of vernedert. Dat ik ze NOOIT!! meer wou zien!! en ook geen excussen 2e kansen of zo iets.
Dus daar heb ik nu geen contact meer mee, maar als ik zulke brieven terug lees. schaam ik me soms diep van hoe krijg je 't voor elkaar. Lijkt wel als je mij zo´n pijn doet dat mij diep raak dat er wat kapot gaat een snaar knapt een knop om gezet word. iets met stille wateren hebben diepe gronden.

Maar wat moet ik nu, ik ga nu een hele erge moeilijke tijd te gemoet, wat ik niet van weet wat ik er van moet verwachten, maar de vraag Waarom ??? Waarom moest ik weer zo'n pijn ervaren???? waarom mocht t niet meer zo zijn... 't was echt maar een droom?. te mooi om waar te zijn, wat veele zeiden... Ik heb er even aan mogen proeven en nu is 't weer van me afgepakt. voor goed.... Hoe moet ik nu met dit gevoel leren leven...
Met telkens weer de herrinnering aan hoe t was...

Is dit 't, heb ik geleerd of ben ik nog aan t leren hoe je onvoorwaardelijk lief moet hebben.

xxx van een bang engeltje.

Als bliksem bij heldere hemel..

Je leeft een jaar lang heel gelukkig en denk wat een bofkont ben ik toch, als gaat zoals jij dat wil.
En dat eene moment die 4 woordjes die alles in een oog opslag anders maken.

"Ik kan t niet"

Mijn lief is weer verliefd geworden op een andere vrouw.
Dat vond ik heel leuk toen hij mij dat zo vertelde, Maar ik voelde met de serieusheid dat hij mij dat vertelde dat er meer was... er was nog een adder onder t gras.
Nu hij er achter is gekomen dat hij weer verliefd is geworden op een andere vrouw en zij op hem.
Zit hij met zichzelf in de knoop. "Ik kan t niet" Ik kan niet van twee vrouwen tegelijk houden.
Hij voelt zich enorm schuldig tegenover mij, hij durft haar dus ook met geen vinger aan te raken.
Hij is ook erg verantwoordend en opbiechtend dat hij nog niks met haar heeft gedaan.
Maar in die keren dat ze elkaar hebben gezien heeft geen van twee dit zien aankomen.
Het voelt goed tussen hun twee, maar waar sta ik nu bij hem?

Dat moet hij nu gaan uit vissen, ik weet t nu even niet meer.
het lijkt wel alles wat we hebben op gebouwd t afgelopen jaar samen, met die woorden als een kaartenhuis in elkaar is gevallen. Ik probeerde toen hij me dat vertelde groot te houden en er voor hem te zijn, want ik voelde hoe moeilijk hij t er mee heeft.
Maar nu beginnen zijn worden in te zinken en wat voor betekenis dat voor mij tot hem kan hebben.
Hoe gaat onze toekomst er nu uit zien, nu hij voor een Single Monogame vrouw is gevallen en zei voor hem.

Ik wil hem niet kwijt want wij hebben zo'n goed band spirtueel als lichamelijk...
Maar ik voel me of iemand mijn been heeft afgesneden met een botmes vanaf de knie naar beneden.
het is er nog wel maar doet ongelooflijk veel pijn en kan er niet meer op staan.
elke keer als ik dan weer naar beneden kijken word ik weer herinnerd aan wat daar voor heen was.
Groeit t weer aan of bloed t dood.

Dat is wat ik nu moet gaan zien. Ik hoop zo dat we de kracht vinden om daar weer wat van te maken, maar de negatieve gedachten winenn t nog van de positieve. Ik wil t zo graag geloven, But word are cheap.
Ik moet t nu eerst nog maar zien. Ik wil hem niet kwijt dus dat daar nu een andere helft bij komt. dat maakt mij niet veel uit. Daar mee kan ik dan wel weer zo gezegt dan uit de voeten.
Maar ben zo bang dat t fout gaat lopen en dood bloedt. die angst nu om hem aan haar kwijt te raken, want ze weet t nog niet van mij en hem dat hij een Polyamoreuze relatie met mij heeft. Dat doet ook pijn.
Dat ik haar niet kan laten weten wat hij voor mij betekend, aan de eene kant wil ik daar door niet zijn kansen op geluk met haar verknallen. Dus trek aan t korste eind en kijk hoe t gaat lopen.

Niks is meer zeker....
En een Huilend Engeltje...

Kleine potjes hebben grootte oren

Ik krijg vaak de vraag hoe gaan je kinderen ermee om?
En wat denken andere mensen ervan?
Maar ik denk dat elk gezin er dan weer anders op hun eigen manier mee omgaat. Het is maar net hoeveel vertel jij je kinderen over je privé-leven, ligt ook aan hoe oud ze zijn. Want ze krijgen toch meer mee dan je denkt. Want zo kwam mijn vriend steeds vaker hier over de vloer en gingen we ook steeds vrijer met elkaar om en vroeg mijn oudste dochter van acht jaar mij, mama is hij jou vriendje?
Ja zei ik, ik vind hem lief. Oh zei ze en dat was 't. Kinderen vinden t al sneller vanzelf sprekend dan volwassenen. Het is ook hoe jij reageerd denk ik op de vraag. Dat ik heel normaal reageerde, vond zei 't ook heel normaal en de jongste groeit er mee op, dus die vind t ook heel gewoon. Word meer zo als die opgroeit en bij andere thuis komt en vraagt of t daar ook zo is. Dat hun papa of mama ook nog een vriendje of vriendinnetje hebben. Dat ze dan te horen krijgt dat dat niet zo is. Maar dat zijn zorgen voor de dag van morgen. Want misschien tegen die tijd vinden we nog meer gezinnen waarin t zo gaat zijn of worden. Zo leer ik steeds meer kennen. Of die er nog openlijk voor uit gaan komen. Want makkelijk is t nog niet om toe te geven dat je anders wilt leven dan de Maatschappelijke norm, of van je word verwacht.

Maar nu ik met mijn vriend's kinderen tijd heb door gebracht in de vakantie en wel eens alleen was met zijn oudste zoon van 12, wou hij nu van mij ook wel eens weten hoe dat nu zat tussen mij en zijn vader?
Maar ik merkte al dat t echt van hem zelf kwam want als volwassen zo via kinderen dingen aan je vragen gaat dat toch anders. Ja hij wou weten hoe ik nu zijn vader had ontmoet en wat zijn vader en mijn plannen nu waren, want ik was al getrouwd en had m'n eigen kinderen, Dus ik was niet echt van plan zijn nieuwe moeder te worden. Maar ik heb hem gezegt dat zijn vader en ik gewoon elkaar gelukkig wouden maken. Want dat had hij ook wel gemerkt de afgelopen tijd, dat zijn vader een stuk vrolijker was als ik erbij was, dat dan veel meer mocht opeens.

Ja kinderen zijn dan nog heerlijk eerlijk ;) 

Waren op de camping aan t einde van onze week gezamelijk daar en waren afscheid aan t nemen, ik zei de volgende keer dat ik jullie zie zijn we samen een week in Parijs. Yes!! zei de jongste zoon toen enthousiast. Dat is dan altijd zo leuk om te horen. Dat ze t echt leuk vonden dat we mee gingen naar Parijs. Dat zijn dochtertje van 6 jaar mij dan even een knuffel komt geven op een gegeven moment van de dag, wel dat we even alleen zijn, zodat nog even niemand t ziet. Maar dat zegt mij als moeder al genoeg. Dat doet mij dan zo goed als zijn kinderen mij dan even komen knuffelen. Ik ga ook niet proberen om hun moeder te zijn of vervangen, want ze hebben er nog één. Maar ik wil wel dat ze me een beetje respect tonen, want kinderen gaan grenzen opzoeken, van bij jou mag toch alles. Ja die vlieger gaat niet op. het mocht dan wel vakantie zijn en dat dan meer mag dan normaal, maar er zijn nog altijd wel een paar regeltjes waar ze zich dan aan mogen houden. Maar een beetje verwennen mag ik ze dan wel, als ik alleen met ze dan even was. zag papa 't toch even niet ;)

xx van een Heerlijk eerlijk engeltje